so blankpust og fin at han lyse.
Med skikkele maste og pipa med låt,
og månge slags vara han hyse
Dar kjem dampen, gamle dampen, tak på deg triskona og spring.
Dar kjem dampen, gamle dampen, dinge-dinge-dinge-dinge-ding
I romet ligg mjølsekkjane i høge lag, og kassa med abelsine
På dekkje e da fullt uta adle slag Mjelkespadn og røyre og tine.
Dar kjem dampen, gamle dampen, tak på deg triskona og spring.
Dar kjem dampen, gamle dampen, dinge-dinge-dinge-dinge-ding
So ringe kapteidn og skuta legg ifrå
noe vinka dei adle dei kjende.
Og alltid kom Oster seg trufast utpå,
og alltid kom han seg attende.
Dar kjem dampen, gamle dampen, tak på deg triskona og spring.
Dar kjem dampen, gamle dampen, dinge-dinge-dinge-dinge-ding
Han kneisa med skorsteidn og veifta med flagd.
Gjøna fjord og sund fram han stemne.
Da alltid e Oster si store bragd
om Osterøyne trutt å femne.
Dar kjem dampen, gamle dampen, tak på deg triskona og spring.
Dar kjem dampen, gamle dampen, dinge-dinge-dinge-dinge-ding
Han fer idnigjøna med damp og med køl.
Nett snøgd ikkje fram han fere.
Men leie den veit han og find kvar eit høl
dit gøtt ifrå bydn han vil bere.
Dar kjem dampen, gamle dampen, tak på deg triskona og spring.
Dar kjem dampen, gamle dampen, dinge-dinge-dinge-dinge-ding
So dreg dei i fløytå og fint da let.
Han legg seg til ro innved bryggja.
Og ferdafølk månge i land han set.
For adle so vil han huggja.
Dar kjem dampen, gamle dampen, tak på deg triskona og spring.
Dar kjem dampen, gamle dampen, dinge-dinge-dinge-dinge-ding
No hev han sigla i femtifem år.
Binda by og land saman han konne.
Og når han so ikkje lenger går,
då gret dei bymann og bonde.
Dar kjem dampen, gamle dampen, tak på deg triskona og spring.
Dar kjem dampen, gamle dampen, dinge-dinge-dinge-dinge-ding